Απόκριες έτσι για να μπορούμε να μεταμφιεζόμεθα προσπαθώντας να ξεχάσουμε τα άμφια της κάθε ημέρας.
Για να μπορούμε να χαιρόμαστε και να χοροπηδάμε ξεχνώντας, αφού το δικαίωμα στη χαρά ανήκει στα θεμελιώδη κεκτημένα και μην τυχόν και το πειράξει κανείς.
Από εδώ περάστε.
Εδώ οι καλές στολές.
Διαλέγετε από μια γκάμα εκατόν σαράντα επιλογών.
Μα όχι από 'κει, από 'δω περάστε: Εμείς έχουμε τις καλύτερες μουτσούνες. Και Χριστόδουλο και Σημίτη (με κάτι ελιές σαν κάστανα) και Μητσοτάκη και Καραμανλή και Ψωμιαδη και ότι επιθυμεί η ψυχή σας.
Εκδικηθείτε.
Την ίδια σας τη σιωπή προπάντων εκδικηθείτε.
Δώσε ότι θες. Ύστερα από έξι μήνες σε τριάντα έξι δόσεις ατόκως. Δεν θέλουμε τόκο. Τη χαρά θέλουμε να τοκίσεις. Τη χαρά που πρέπει να συμβεί τώρα. Πλήρωσε μετά. Ντύσε και τα παιδιά βεβαίως. Ντύσε τα ζεστά μέσα στη μεταμφίεση και στην οργανωμένη χαρά. Αυτά κι αν πληρώσουν αργότερα... Ατόκως.
Γι' αυτό άσε τα παιδιά να χαρούν. Τώρα. Τώρα πρέπει. Άσε να είναι ίδια με τα άλλα παιδιά. Έχουμε χιλιάδες στολές. Για όλα τα παιδιά. Μόνο για τα νεκρά παιδιά του Ιράκ δεν έχουμε στολές, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Το παιδί σου πρέπει να είναι το ίδιο με τα άλλα παιδιά, γιατί δεν έχεις καιρό να του εξηγήσεις. Ούτε στον εαυτό σου έχεις καιρό να εξηγήσεις. Άστο σε μας. Εμείς είμαστε η χαρά. Σε ταχτά διαστήματα. Αλλιώς θα χρειαζόταν χρόνος και καιρός να εξηγήσεις στο παιδί σου (και στον εαυτό σου) το τι εστί χαρά. Το τι εστί μεταμφίεση. Δεν έχεις χρόνο. Εμείς τον κερδίζουμε για χάρη σου. Ατόκως. Μας φτάνει η ζωή σου. Ατόκως επίσης.
Λοιπόν, τώρα πρέπει να χαρείς. Να ξεχάσεις. Κυρίως να ξεχάσεις ότι έχουμε ανάγκη τη χαρά σου. Τώρα, που πέφτει το μεταμφιεσμένο χρηματιστήριο όλων των αξιών, έχουμε ανάγκη από τη χαρά σου. Έχουμε ανάγκη από τις ανάγκες σου. Ξέχνα. Πλήρωσε. Το "ξέχνα" και το "πλήρωσε" είναι προσφορά του μαγαζιού με δωρεάν σύνδεση στο διαδίκτυο για τουλάχιστον ένα χρόνο. Ώς την επόμενη Αποκριά. Αν ως τότε είσαι καλός χρήστης της χαράς, έχουμε δωρεάν μεταμέλεια σε θανάτους εντός και εκτός.
Το "πακέτο" σε συμφέρει.
Υπό έναν όρο: να μην ντύσεις το κοριτσάκι σου "Λότε της Βαϊμάρης" του Τόμας Μαν.
Να μην επιστρέψεις ως μεταμφιεσμένος χρόνος για να συναντήσεις τον Γκαίτε.
Να μην επιστρέψεις στον χρόνο με ρυτίδες και αρώματα και τούλια ονείρου.
Να μη γίνεις επικίνδυνος για τον φασισμό της χαράς.
Πρόσεχε, γιατί η ανθρωπότητα προόδευσε.
Δεν υπάρχει Άουσβιτς.
Αρκεί ένα delete στον κομπιούτερ.
9 comments:
Εφιαλτικό το Άουσβιτς του delete...
Αναρωτιέμαι. Ο Αντώνης τι θα έκανε, αν ζούσε σήμερα;
@τίποτα
Θα συνέχιζε να σηκώνει πέτρινους σταυρούς
@ κερασιά
Φοβάμαι...Αλλά εδώ καθώς έχω ανάγκη να πιστέψω, θα μείνω στο "παραμύθι πούλα μου"...
Βρέιιιιιι,σε τσάκωσα.
Τι έχεις φτειάξει εδώ;
Τι πουλάς πάλι;
Δέν το ξερα που λές ότι είχες ανοίξει καινούργιο μαγαζί,αλλά κάτι μου το πε μέσα μου να δείς που κάτι θα ετοιμάζει ο μέρμηγκας έψαξα και σε βρήκα.
Άντε καλορίζικο και αυτό και κοίτα να ξεχαστείς πάλι και να το κάψεις όπως το προηγούμενο.
Αυτό που σε κάνω κέφι εσένα ρε άτομαντ,είναι που όλο αντιδραστικός είσαι και όλο μέσα στο σύστημα μπαίνεις περισσότερο.
Αυτό συζητάγαμε χθές στο καφενείο με τα παιδιά,κάτι κωλόγερους σάν και μένα.
Ο αριστερός πρέπει να δουλεύει εξυπηρετώντας και πλουτίζοντας το σύστημα ή πρέπει να κάθεται στην άκρη και άς τον πούν και τεμπέλη;
Αντίδραση ρε αδελφέ.
Δέν δουλεύω,δέν αγοράζω,δέν πουλάω,δέν μιλάω,δέν τρώω,δέν χέζω δέν κοιμάμαι δέν ξυπνάω.
Απέχω.
Το πρόβλημα είναι ότι κάπου θα πρέπει να δηλώσω την αποχή μου,να την μάθουν οι άλλοι να σκάσουν από το κακό τους,να μήν νομίζουν ότι είμαι απλώς και μόνο τεμπέλης και τίποτα άλλο.
Αλλά για να μπορώ να τα δηλώσω όλα αυτά,θα πρέπει να αρχίσω και πα΄λι να τρώω,να αγοράζω να πουλάω,να δουλεύω και νάσου πάλι στο σύστημα,έτσι που τελικά να λέμε πώς το σύστημα υπάρχει ακριβώς για αυτούς τους αντιρρησίες του.
Και όσο πιο πολλούς αντιδραστικούς έχει,τόσο πιο ισχυρό είναι.
Για πιάσε μιά στολή όμως ρε άτομαντ,αυτή με το μουστάκι,το κομπολόι,την τραγιάσκα και το εικοσιδύο με φίλτρο,να κάνουμε λίγο κουτσομπολιό.
Που λές άτομαντ-ωραία είσαι εδώ ρε άτομαντ και σε πήραν χαμπάρι αμέσως και τα γκομενάκια,κερασίες και ναταλίες και κασταλίες.Κορίτσια ει΄ναι φίλος μου ο μέρμηγκας-μεταξύ μας τώρα,μου την έσπασε τελείως η φίλη σου η διανάθενα.
Αμάν ρε αδελφάκι μου,όλο την μειωμένη και την καταφρονεμένη κάνει από τότε στο μίσσος κιόλας.Όλο την προσβάλλουμε και όλο την ρίχνουμε στο καναβάτσο,άει χέσε μας από κεί τρελλοκαμπέρω που ποτέ δέν είσαι ευχαριστημένη.
Μήν της πείς τίποτα όμως γιατί ξέρεις πώς είναι τώρα αυτή,δέν μπορείς να της πείς κάτι και αμέσως σου κρατάει μούτρα.
Πάρε το μουστάκι και την τραγιάσκα,και δώσε μου τα γυαλιά....για πιάσε και αυτή τη μύτη τη μακριά....κοίτα πώς μου πάει....και ένα τσουλούφι να πέφτει μπροστά.......και κανένα γιλέκο....ωραία...φέρε και την πίπα να κάνω τον διανοούμενο.
Που λές θα έρχομαι να αράζω εδώ στο μαγαζί σου που είσαι ανοικτό μυαλό και δέν παρεξηγείς να λέμε καμμιά μαλακία να μήν καταλαβαινόμαστε να πέφτω για ύπνο μετά ειρηνικά.Γιατί το πρόβλημα είναι όταν καταλαβαίνεσαι με τους άλλους,που στην πραγματικότητα δέν καταλαβαίνεσαι αλλά νομίζεις ότι καταλαβαίνεσαι,και αυτό που κατάλαβες εσύ είναι άλλο από αυτό που νομίζει πώς κατάλαβες ο άλλος και νομίζεις πώς κατάλαβε αυτός.
Άμ ο άλλος ο παπάρας ο λέφτυ-μήν του πείς τίποτα γιατί είναι ευαίσθητο παιδί και πληγώνεται-μας έχεσε με αυτούς τους εξωγήινους.Τι στο διάολο τον απαγάγανε όταν ήτανε μικρός και του έμεινε τραύμα;
Ουσιαστικά φίλε άτομαντ,φέρε και αυτή την μάσκα...αυτή ρε εκεί στη γωνία....τι δέν είναι μάσκα αυτή είναι ένα μπουκάλι ούζο; έ καλά πιάσε αυτό το μπουκάλι που δέν είναι μάσκα....στην υγειά μας....γλού γλού γλού..που λές τι έλεγα; α ναί....ουσιαστικά καλορίζικο το μαγαζί.
Άμ και το χαμίνι,φεύγει έρχεται φεύγει έρχεται φεύγει έρχεται.Έρχεται να μας πεί ότι φεύγει και φεύγει για να μήν μας πεί ότι ήλθε.
Ρε μήν του πείς και αυτού τίποτα γιατί αυτό και άν είναι ευαίσθητο.
Τους σιχάθηκα και αυτούς και τα μπλόγκα τους.
Άμ εσένα,άλλος εσύ,αλλά θα τα πώ στης διανάθενας το μπλόγκ να μήν τα ακούσεις και στενοχωρηθείς.
Το καλύτερο είναι να είσαι ελεύθερος κολυμβητής να περνάς από δώ και από κεί,ούτε στο σύστημα να είσαι,αλλά ούτε και απέξω.
Να, συμφωνούν και τα κορίτσια,η κοραλία και η βερυκοκία.
Έχουμε γίνει ο καθένας και το μπλογκοκουτάκι του να χωρέσει την ψωνάρα του.
Και τι λέει, παπαριές λέει.
Δέν τα λέω για σένα ρέ,μήν στραβομουτσουνιάζεις εσύ είσαι άλλο ρε,εσύ είσαι μεγάλος..... πιάσε μιά μάσκα μπουκάλι ούζο όμως να φορέσουμε γιατί στέγνωσε το λαρύγγι μας.....γλου γλου γλου.....έτσι που λές.
Τι λέγαμε;
Α ναι,ουσιαστικά,καλορίζικο το μαγαζί.
Λοιπόν....... αυτά.
Που λές,όπως πάει το πράγμα σε λίγο καιρό θα μας καταπιεί η μηχανή.Και δέν είναι που εδώ μέσα θα μιλάει μόνη της με μπίπ,μπάπ μπίπ -και εσύ ακόμη δέν θα γλυτώσεις,απλώς όλα αυτά τα περιβόητα κείμενά σου θα εγκειστωθούν μέσα σε ένα μπίπ σάν άλλοθι της μηχανής-είναι που και έτσι θα μιλάμε και εμείς στο πραγματικό.
Και τελικά η δουλειά δέν ήταν η εικονική μας ολοκλήρωση στο τεχνοσύστημα,αλλά η ολοκλήρωση της μηχανής στον πραγματικό μας κόσμο.
Τα πράγματα πήγαν ανάποδα και κανείς δέν το πρόβλεψε,διότι όταν μπαίναμε εμείς στην μηχανή,παράλληλα έβγαινε και αυτή στο κόσμο μας και άντε να τη γυρίσεις πίσω τώρα.
Άντε πήγε αργά και την κάνω.Σε καληνυχτώ,δώσε την καληνύχτα και στα κορίτσια,την αχλαδία και την κορομηλία.
Πιάσε και μιά στολή για τον δρόμο.......τι μουστάκια και σκουφάκια μου λές βρε....αυτή με το νούμερο δώδεκα....αααααυτή.
Γλού γλού γλού....να συνεχίσω την μπλογκότσαρκα και να περάσω από την διανάθενα,ή ήπια αρκετά και σήμερα;
Καλώς τον Ασπικ.
Παιδιά να τον διαβάζετε πάντα σε δεύτερη ανάγνωση αλλιώς θα παρεξηγηθείτε.
Γι'αυτο ΨΑΛΙΔΙΣΤΕ τους ήχους σε κορδέλες.
Γιορταστικούς παιάνες υψώστε. Μασκαρευτείτε.
Κάπου ανάμεσα στις μάσκες κρύβεται τ' αληθινό σας πρόσωπο.
Σκοινιά αγχόνης οι σερπαντίνες γυμνώνουν τις ελπίδες.
Ποιος είναι αυτός;
Καλυφθείτε.
Ο κόσμος χαλαρά ξετυλίγεται στο φύσημα της ιστορίας.
Φυλλορροεί χαρτοπόλεμος. Ενδυόμεθα τη χλεύη του κομφετί.
Αστραφτερά ταξίδια τυλιγμένα στη χλεύη του χρόνου,αόρατα, θαρρείς ανύπαρκτα.
Δεμένοι εδώ στις Μηχανές σαν τον Γκιούλιβερ, από ασήμαντα
ανθρωπάκια, τις ίδιες μας τις προσδοκίες, σταλιά σταλιά πεθαίνουμε.
Φιλολογούμε, φιλοσοφούμε, κουτσομπολεύουμε, χωνεύουμε, χορεύουμε, πορευόμαστε, ονειρευόμαστε, μηρυκάζουμε, εικάζουμε, παλεύουμε,δουλεύουμε, μασκαρευόμαστε, κοκορευόμαστε, αφουγκραζόμαστε τα νεκροφάγα έντομα πώς τραγανίζουν τα γυμνά μας κόκκαλα.
Ονειρευόμαστε το επιτύμβιο. "Μια καλή φωτιά στο τζάκι η ζωή σου. Να
λυσσομανά ο βοριάς, ο νοτιάς να σε ποτίζει, μα εσύ να καις πυροτεχνήματα στη νύχτα, να χαρίζεις, να μαχαιρώνεις με αστραφτερές λεπίδες το ανείπωτο".
:)
clic
ΓΕΙΑ ΣΟΥ μερμηγκα και συγχωρεσε την καταχρηση του χωρου σου αλλα δεν εχω αλλο τροπο να επικοινωνησω με τον ασπικ
ασπικ
αν και οταν ξαναπερασεις απο δω
(και αν φυσικα εχεις λιγο χρονο να διαθεσεις για να νομισεις οτι καταλαβαινεις)
δες της ταινια PALE BLUE MOON για να καταλαβεις το δραμα μου
(την εμμουνάρα μου με τσε εξωγηνοι ντεϊ )
εκει θα ακουσεις και το ομορφοτερο τραγουδι του κοσμου τραγουδισμενο απο μια αγγελικη γυναικεια φωνη
"PALIDA LUNA AZUL"
(αλλα δες την ομως γιατι αλλιως ολα θα ειναι σκοτεινα και δυσνοητα )
επισης μπορεις να δεις και το επεισοδιο "cartman gets an anal probe" του south park και θα δεις το φως ακομα περισσοτερο
χμ ναι οπως ειπαμε το delete ειναι να με χεσεις
καλυτερα μιας ωρας
ζωη χωρις ντιλιτ
παρα σαραντα χρονια
με τον ντιλιτ-κοπριτ'
καλυτερα ολ' 'ν ωρα
να φεγς σαν τον αλητ'
παρα σαραντα χρονια
με 'ν βια του ντιλιτ
Post a Comment